Tuesday, March 20, 2007

CDs, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, YouTube και MySpace

Το πιο αμήχανο τμήμα της διαδικτυακής κοινότητας, πρέπει να είναι οι μουσικόφιλοι. Ιδιαίτερα οι απαιτητικοί ακροατές -αυτοί που ψάχνουν για συγκίνηση, ουσία και καθαρτήριες συνθέσεις. Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο δύσκολο να ξεχωρίσεις από το σωρό. Για να κυκλοφορήσεις βινύλιο έπρεπε να το λέει η περδικούλα σου. Για σιντί, εντάξει, όχι τόσο πολύ, αλλά και πάλι. Τώρα; Ακόμα και ο λόξιγκάς σου μπορεί να είναι το νέο "γκανιάν" του iTunes...

Όλοι έγιναν συνθέτες: το παγκόσμιο χωριό γέμισε από επίδοξους Arctic Monkeys, από παιδιά-θαύματα της μισής χρονιάς. Όταν κάποιος φίλος μου προτείνει κάποιο νέο τραγούδι, γίνομαι αμέσως καχύποπτος. Πώς να αντιδράσω διαφορετικά τη στιγμή που ο πήχης κατέβηκε τόσο χαμηλά; Δε μπορεί ο κάθε βλαμμένος να ισχυρίζεται πώς είναι η μετενσάρκωση του Brian Eno ή των Kraftwerk. Κοιτάζω τις λίστες στα iPods των πιτσιρικάδων και φρίττω. Κάτι μεταξύ ringtones της κακιάς ώρας και Ρουβά με σκυλάδικη εσάνς.

Στο μεταξύ, χάθηκε και η μαγεία του 'αγνώστου" -κάθε απίθανη λεπτομέρεια της ζωής, κάθε pop αστέρα είναι online, κάθε μυστηριώδης στίχος εξηγείται σε ειδικά (!) sites. Σε λίγο θα "μεταφράσουν' και το παραλήρημα των Cocteau Twins. Από την άλλη βέβαια, για κάθε μανιακό ακροατή, η δυνατότητα να κουβαλάει τη δισκοθήκη μιας ζωής στο iPod του είναι συγκλονιστική.

Monday, March 5, 2007

ΤΑ ΜΑΥΣΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ...

Αν κάτι χαρακτηρίζει τα καλά sites ειδησεογραφικού/ψυχαγωγικού/lifestαλάδικου/ειδικού περιεχομένου, αυτό είναι πρώτα απ' όλα τα ακονισμένα αντανακλαστικά τους. Είτε πρόκειται για πρωτογενές υλικό, είτε για ό'τι "άρπαξαν" στο Web, το "κρεμάνε" σε χρόνο dt. Ένα δεύτερο είναι η συνεχής ανανέωση του περιεχομένου. Αν στο Διαδίκτυο περάσει εβδομάδα χωρίς update, είσαι τελειωμένος.

Αυτό είναι κάτι που το έχουν καταλάβει όλοι -πλην των Ελλήνων. Με την εξαίρεση μιας χούφτας αξιόλογων προσπαθειών, η πλειοψηφία βλέπει τα... τρένα να περνούν. Τα τρένα αυτά, με επιβάτες ακόμη και τους πιο άπειρους κυβερνοναύτες δεν κάνουν στάση σε ρημαγμένους σταθμούς. Το ρίσκο που δεν αντιλαμβάνονται όσοι ξεκινούν με τυμπανοκρουσίες το ιντερνετομάγαζό τους -"περίπτερο" ή μαγαζί γωνία αδίάφορο- είναι πώς ο σέρφερ που θα αντικρίσει μία από τα ίδια, θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

Όλο το παιχνίδι παίζεται στο να καταφέρεις να μπεις στα "αγαπημένα" του επισκέπτη. Ή καλύτερα, να τον αναγκάσεις να ζει με την αγωνία μήπως χάσει κάποιο update. Να ψάχνει τρόπους να βλέπει το site με όσον το δυνατό λιγότερα κλικ. Μοναδική δικαιολογία για σποραδικές αργοπορίες είναι το site να έχει τόσο "βάθος" ώστε να δίνεται η ευκαιρία για ξεκάρφωμα -και ο επισκέπτης να μην αισθανθεί την όποια αργοπορία.

Αυτά δεν γράφονται από τη σκοπιά κάποιου ανθρώπου του μάρκετινγκ, αλλά από αυτή του κοινού σέρφερ. Που, πρόσφατα, άκουσε εμβρόντητος κάποιον να του δηλώνει πώς το site για το οποίο είναι υπεύθυνος, αργεί χαρακτηριστικά να "φρεσκαριστεί", καθώς περιμένει πρώτα τη... διαφήμιση! Excuse me?!

Κοντολογίς, ή είσαι στον αφρό των ημερών (βλ. ανθυπο-είδηση που αφορά στο ποια εταιρία μπήκε στο secondlife και "παίζει" σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ του πλανήτη εντός 20 λεπτών) ή απλά δεν υπάρχεις. Από τη μία στο εξωτερικό δημοσιεύονται έρευνες "αντοχής" των χρηστών στο... άνοιγμα μιας σελίδας -ούτε μισό λεπτό-, και από την άλλη, στα καθ' ημάς υπάρχουν εμπορικά (τρομάρα τους) sites που μοιάζουν με μαυσωλεία.

Sunday, March 4, 2007

IN YOUR FACE!

Τις Κυριακές -αυτές που είμαι στο κλείνον άστυ- η τηλεόραση στο σπίτι προβάλλει εικόνες μόνο από τον αποκωδικοποιητή. Όχι Nova, αλλά Canal+ πληρωμένο στην Ολλανδία. Το πώς και το γιατί, είναι μεγάλη ιστορία -άλλη φορά. Σημασία έχει πώς από το τουρλουμπούκι του ελληνικού τηλεοπτικού γίγνεσθαι ξεφεύγεις μόνο με τη δορυφορική. Εντάξει, οι ειδήσεις στο Star έχουν μια underground γοητεία, ο Ευαγγελάτος είναι πώρωση, και ο Χαρδαβέλλας... επίγονος των X-Files, αλλά το κλουβί με τις τρελές καταντάει εύκολα too much.

Το πρόβλημα με τα κανάλια από το "πιάτο", ελεύθερα και συνδρομητικά, είναι πώς δυστυχώς επαναλαμβάνονται σχεδόν αυτιστικά. Εκτός από τα ειδησεογραφικά, τα υπόλοιπα, προβάλλουν ξανά και ξανά τα ίδια -πανάκριβα για να μην ξεχνιόμαστε- προγράμματα. Πόσες φορές να δεις μέσα σε ένα 24ωρο το making of του τελευταίου James Bond για να το εμπεδώσεις;

Ένα άλλο "πρόβλημα" είναι οι εκκλήσεις βοήθειας για συμπαράσταση σε χειμαζόμενες ομάδες συνανθρώπων μας. Ειδικά οι Ολλανδοί δεν παίζονται: τα κλιπάκια για υιοθεσίες παιδιών, συνεισφορά σε χειρουργικές επεμβάσεις κ.ά. βγάζουν περισσότερο κλάμα κι από το "Saving Private Raian" -σίγουρα ο σκοπός είναι ιερός, και σίγουρα πολλοί από εμάς συνεισφερουμε. Αλλά αυτή η "στα μούτρα σου" αισθητική, κάποιες φορές είναι λίγο εξτρεμιστική. Ακόμη και στο Animal Planet, τα διαφημιστικά breaks είναι ένα κολάζ από φρικαλεότητες για πολύ γερά στομάχια.

Το συμπαθές κανάλι είναι τίγκα στην αισθητική χασάπικου: αρκούδες σε κλουβιά στην Κίνα, ημιθανείς και ξεσκισμένες για να (....μπρρρρ) ρουφάνε με σωληνάρια τα σωματικά τους υγρά οι τοπικοί κομπογιαννίτες, χιμπατζήδες αλυσσοδεμένοι σε μάντρες ανταλλακτικών, με ανοιχτές πληγές και αδέσποτα σκυλιά να τους μυρίζουν, και ένα σύμπαν ολόκληρο δυσωδίας και μακελειού. Μπορεί αυτό το shock therapy να βοηθήσει; Αυτό που ξέρω είναι πώς σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα τινάζομαι σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, και ψάχνω για το τηλεκοντρόλ.

Απόψε, παρεμπιπτόντως, υπάρχει μεγάλο αφιέρωμα στον Steve "the crocodile hunter" στο παραπάνω κανάλι. Μπορεί να αμφισβητήθηκε και να επικρίθηκε από πολλούς, αλλά ο μακαρίτης ήταν από τους πιο ωραίους τρελούς της τιβί. Θα προβληθεί και το τελευταίο ντοκιμαντέρ του μακαρίτη. Προσοχή μόνο στα διαλείμματα...

Saturday, March 3, 2007

WHAT' S YOUR POISON? TOP 10 "ΕΘΙΣΤΙΚΩΝ" ΠΗΓΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ

Από τα πιο "χειροπιαστά" παραδείγματα της ανατρεπτικής ομορφιάς του Διαδικτύου και της δυνατότητας που δίνεται στον καθένα να στήσει το δικό του σόου -πέρα από τα πρόσφατα youtube, myspace κ.ά.- ήταν εξαρχής οι περίφημες "λίστες" του amazon. Προσωπικό "κόλλημα", στο οποίο αφιερώθηκαν πάρα πολλές ώρες σερφαρίσματος. Δίπλα λοιπόν στις προτιμήσεις και προσωπικά "best of" διάσημων καλλιτεχνών, επιστημόνων, επιχειρηματιών και celebrities, πάντα έβρισκες και τις επιλογές των πολλών, της πλέμπας. Κι όμως, ο Νεοζηλανδός ποδηλάτης ή ο... κογκολέζος μανάβης αποδεικνύονταν το ίδιο, αν όχι περισότερο εκλεκτικοί και "ψαγμένοι"...

Ακολουθεί το top 10 των προτιμήσεων -και από παραδοσιακά ΜΜΕ- που φτιάχνουν τη μέρα μας. Έτσι, πρόχειρο, και με τυχαία αρίθμηση. Σύντομα και το... bottom 10.

1. www.guardian.co.uk . Υποδειγματική online έκδοση εφημερίδας -και μοναδική πηγή ενημέρωσης να είναι, σχεδόν αρκεί.

2. www.lonelyplanet.com . Δεν είναι το καλύτερο ταξιδιωτικό site, αλλά διαθέτει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες "κοινότητες". Είναι τέτοια η αλληλεπίδραση μεταξύ των μόνιμων συνεργατών και των επισκεπτών, που δεν ξέρεις ποιος συνεισφέρει περισσότερο -βλ. bluelist.

3. Το "Σαν Σήμερα τον 20ο αιώνα" της ΕΤ1. Μαζί με Λαζόπουλο, Αυγερόπουλο και Δανέζη, όαση πραγματική στην ελληνική τιβί.

4. Όλα τα αγγλικά περιοδικά φωτογραφίας. Με πρώτο -εσχάτως- το "Amateur Photographer".

5. Το ορίτζιναλ -αγγλικό- CAR. Κάνει -ιδιαίτερα με το καινούριο layout- την πλειοψηφία των υπολοίπων να φαίνονται αισθητικά απαράδεκτα.

6. Το Travel Channel: ένα μισάωρο τηλεθεάσης, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, αρκεί για να σε κάνει να σχεδιάσεις το δικό σου επικό ταξίδι.

7. www.kenrockwell.com . Ο ρηξικέλευθος μουτζαχεντίν της φωτογραφίας είναι ο άνθρωπος που θα σε βγάλει στους δρόμους για να φωτογραφίζεις σαν τρελός.

8. Κάποια columns στις ελληνικές εφημερίδες του σαββατοκύριακου -περιστασιακά.

9. www.engadget.com . Εντάξει, απευθύνεται κυρίως σε τελειωμένους γκατζετάκηδες, αλλά είναι απτό παράδειγμα του πώς τρέχουν οι εξελίξεις. Και για τα νωθρά ελληνικά ΜΜΕ, ηχηρή υπενθύμιση του πόσο πίσω έχουν μείνει.

10. International Herald Tribune. Όχι μόνο δεν είναι απολογητής του κατεστημένου (τι γελοίος ισχυρισμός...) αλλά χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακά στημένα θέματα και απαρτίζεται από πραγματικούς εργάτες της ενημέρωσης. Αντιγράφεται δε κατά κόρον από κάθε πικραμένο γραφιά στα μέρη μας.

Friday, March 2, 2007

Η ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΜΕ - ΕΝΤΥΠΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ

Όσο κι αν ένα εισαγωγικό post είναι απαραίτητο για να διαφανούν οι -συνήθως καλές- προθέσεις του εκάστοτε αεικίνητου ιστολόγου, θα προσπαθήσω να κρατήσω την έκτασή του σε διαστάσεις... λεζάντας. ΟΚ, ίσως λίγο παραπάνω. Με χίλια (που λέει ο λόγος) νέα blogs να εμφανίζονται στο Διαδίκτυο κάθε δευτερόλεπτο, οφείλεις να είσαι σύντομος και περιεκτικός.

Το mediummedia λοιπόν, είναι μία απόπειρα να δημιουργηθεί μία καταγραφή των απόψεων του υποφαινόμενου, αλλά και μία φωνή για τον καθένα από εμάς, που αναζητώντας ουσιαστική ενημέρωση και ψυχαγωγία σκοντάφτει πάνω στις εγγενείς ασθένειες των ελληνικών ΜΜΕ. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Απλά, πώς σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές μου συναναστροφές, συνάξεις, συντροφιές, συγχρωτισμούς και πάει λέγοντας, συναντώ ανθρώπους με σοβαρές ενστάσεις και τεκμηριωμένα παράπονα για το μετρίως μέτριο status των ελληνικών ΜΜΕ. Ανθρώπους, λίγο πολύ, σαν κι εμένα: εθισμένους στην ανάγνωση, ακρόαση και θεάση κάθε καναλιού επικοινωνίας. Που, διαβάζουν μανιωδώς περιοδικά κι εφημερίδες, βλέπουν τηλεόραση, και σερφάρουν στο Internet ανελλιπώς. Πλην όμως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αισθάνονται στο πετσί τους την αρπακολλατζίδικη νοοτροπία ξεπέτας που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία, δυστυχώς, των καθ' ημάς media.

Κάπου εδώ, βρίσκεται κι ένα (τουλάχιστον) οξύμωρο σχήμα, που προσωπικά, το βρίσκω ακατάληπτο και δυσνόητο: πολλοί από τους "καταναλωτές" ειδήσεων και εκδόσεων κάθε είδους, όχι μόνο είναι πολύ ικανότεροι, ευφυέστεροι, και πιο συγκροτημένοι από τους... λειτουργούς της δημοσιογραφίας, αλλά και έτη φωτός μπροστά σε κριτικές ικανότητες. Αυτό που πάντα με έκανε να απορώ, είναι πού λοιπόν "κρύβονται" όλοι αυτοί. Γιατί εντάξει, η ελληνική μπλογκόσφαιρα έχει πολλούς άξιους... στυλοβάτες, αλλά, όλοι αυτοί που μου ανοίγουν τα μάτια για εξαιρετικά περιοδικά του εξωτερικού, για το τάδε ¨κουλό" site, τις πιο όμορφες μουσικές, και τις πραγματικές καινοτομίες στην αλλοδαπή TV, απουσιάζουν από το Διαδίκτυο. Δε λέω, μπορούμε να βαυκαλιζόμαστε μεταξύ μας στα cafes και στα εστιατόρια για τις γνώσεις μας επί του μιντιακού γίγνεσθαι, αλλά ως εκεί. Από τα blogs απουσιάζουμε.

Είναι θλιβερό να επιπλέουν μόνο οι... φελλοί. Κάποιες απόψεις αξίζουν την ευρύτερη προβολή -έστω(;) και στην μπλογκόσφαιρα. Γι αυτό λοιπόν, αν νιώθετε στον αφρό των ημερών, και αν μόλις διαπιστώσατε με έκπληξη π.χ. πώς αυτά που διαβάζατε προχθές στον Independent, στον Guardian, ή στους NY Times παρουσιάζεται σαν... πρωτογενές ρεπορτάζ στον ελληνικό κυριακάτικο Τύπο, αν "ζείτε" στα social networking sites, αν ανακαλύψατε το απόλυτο ταξιδιωτικό οδηγό του Internet, αν το engadget.com είναι το... ευαγγέλιό σας, αν ξημεροβραδιάζεστε στα forums του dpreview και του photo.net θέλουμε τα σχόλιά σας -και τις συστάσεις σας. Αν το pixmania έχει ξετινάξει την πιστωτική σας, το ίδιο. Αν νιώθετε κι εσείς πώς τα ελληνικά περιοδικά έχουν χάσει την όποια ψυχική επαφή με τον αναγνώστη, παρομοίως. Βέβαια, το ίδιο περιμένουμε και το όποιο θετικό feedback από αξιέπαινα ελληνικά δημοσιεύματα/ιστοσελίδες/εκπομπές που ξεχωρίσατε. Τέλος, σαν... junkies του περιοδικού Τύπου, "διψάμε" για απόψεις που αφορούν στο παρδαλό συνονθύλευμα που κρέμεται στα περίπτερα αυτού του κόσμου.

Κλείνοντας, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θα πρέπει να αναφερθεί πώς σκοπός του blog είναι η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ ανθρώπων, που, στα χωρικά ύδατα της ντόπιας (τρόπος του λέγειν) ενημέρωσης αιθάνονται -το λιγότερο- ξεκρέμαστοι. Έρμαια ενός σουρεαλιστικού no man's land. Είτε τα μίντια -και τα ιντερνετικά- θα ασχολούνται με (αφορούν σε) αμπελοφιλοσοφίες της αναχρονιστικής εγχώριας πολιτικής σκηνής, είτε με ανθρώπους που βαριούνται να βγουν έξω να φωτογραφίσουν, και... σαπίζουν μπροστά στο μόνιτορ προσπαθώντας να μαντέψουν τις επόμενες κινήσεις της Canon. Η μεσαία περιοχή, απλά δεν υπάρχει.

Αυτό το blog δεν φέρει καμία φιλοδοξία προβολής κάποιου εικονικού υπερεγώ. Και σε καμία περίπτωση δεν επέχει φιλοδοξίες εξεζητημένου διαδικτυακού ημερολογίου. Η αφορμή της δημιουργίας του είναι πολύ πιο ταπεινή: μία απλή απόπειρα αποδελτίωσης του μιντιακού τοπίου για σκεπτόμενους ανθρώπους.