Το πιο αμήχανο τμήμα της διαδικτυακής κοινότητας, πρέπει να είναι οι μουσικόφιλοι. Ιδιαίτερα οι απαιτητικοί ακροατές -αυτοί που ψάχνουν για συγκίνηση, ουσία και καθαρτήριες συνθέσεις. Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο δύσκολο να ξεχωρίσεις από το σωρό. Για να κυκλοφορήσεις βινύλιο έπρεπε να το λέει η περδικούλα σου. Για σιντί, εντάξει, όχι τόσο πολύ, αλλά και πάλι. Τώρα; Ακόμα και ο λόξιγκάς σου μπορεί να είναι το νέο "γκανιάν" του iTunes...
Όλοι έγιναν συνθέτες: το παγκόσμιο χωριό γέμισε από επίδοξους Arctic Monkeys, από παιδιά-θαύματα της μισής χρονιάς. Όταν κάποιος φίλος μου προτείνει κάποιο νέο τραγούδι, γίνομαι αμέσως καχύποπτος. Πώς να αντιδράσω διαφορετικά τη στιγμή που ο πήχης κατέβηκε τόσο χαμηλά; Δε μπορεί ο κάθε βλαμμένος να ισχυρίζεται πώς είναι η μετενσάρκωση του Brian Eno ή των Kraftwerk. Κοιτάζω τις λίστες στα iPods των πιτσιρικάδων και φρίττω. Κάτι μεταξύ ringtones της κακιάς ώρας και Ρουβά με σκυλάδικη εσάνς.
Στο μεταξύ, χάθηκε και η μαγεία του 'αγνώστου" -κάθε απίθανη λεπτομέρεια της ζωής, κάθε pop αστέρα είναι online, κάθε μυστηριώδης στίχος εξηγείται σε ειδικά (!) sites. Σε λίγο θα "μεταφράσουν' και το παραλήρημα των Cocteau Twins. Από την άλλη βέβαια, για κάθε μανιακό ακροατή, η δυνατότητα να κουβαλάει τη δισκοθήκη μιας ζωής στο iPod του είναι συγκλονιστική.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment